ဒါန၏ အေရးပါမႈ

၂၀၀၉-ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ၊ ၇-ရက္ေန႔က သီရိလကၤာႏိုင္ငံ၊ မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းမွာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေန႔ဆြမ္းဒါနျပဳလုပ္ေသာ ဒါယကာမ်ားအား ေဟာၾကားခဲ့ေသာ အႏုေမာဒနာတရားကို ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ျပန္လည္မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ သုမနာမင္းသမီးေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားခဲ့တဲ့ ဒါနနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက အေတာ္မွတ္သားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။)

ဒါနဆိုတာ ေပးလွဴျခင္းေပါ့။ `ေပးလွဴတယ္´လို႔ စကားအရ လြယ္လြယ္ေလး ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာတစ္ခုခုကို စြန္႔လႊတ္ရတယ္ဆိုတာ နည္းတဲ့သတၱိမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါနျပဳသူေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႕ေနလို႔ ဒါနျပဳတယ္ဆိုတာ သိပ္ခက္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ေနၾကပါတယ္။ အမွန္က

ကိုယ္တုိင္စြန္႔လႊတ္ေပးကမ္းၾကည့္မွ ႏွေျမာတြန္႔တိုတဲ့ မစၧရိယစိတ္ကို တိုက္ထုတ္ၿပီးမွ စင္ၾကယ္တဲ့ အလွဴဒါနဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာတာပါ။ ဒီေန႔ ဒကာတို႔ အလွဴဒါနဟာလဲ သိပ္ကို မြန္ျမတ္တယ္၊ အေႏွာင္အဖဲြ႕သိပ္ကို ကင္းတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အားနာလို႔ လွဴတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ရင္းႏွီးလို႔ လွဴလိုက္ရတယ္။ စတဲ့အေၾကာင္းေတြ တစ္ခုမွ ၿငိမေနပါဘူး။ အလွဴခံျဖစ္တဲ့ သီရိလကၤာေရာက္ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ဒကာတို႔ဟာ အေ၀းတစ္ေနရာစီမွာ ေနေနၾကရတာျဖစ္လို႔ ဒီဒကာတို႔ အလွဴဟာ ေစတနာကို အရင္းခံတဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့အလွဴဆိုတာ ျငင္းစရာ မရွိပါဘူး။

ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာဆိုတဲ့ အႏွစ္အခ်ဳပ္သံုးခုမွာ ပထမဆံုးအခ်က္အေနနဲ႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ ေပးကမ္းျခင္းဟာ ေလာကုတၱရာအထက္တန္းကို လွမ္းဖို႔အတြက္ ပထမဆံုး ေျခလွမ္းပါ။ ပထမဆံုးေျခလွမ္းက သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းအလုပ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ အက်ိဳးၾကီးတယ္ဆုိတာကို ဒကာၾကီးတို႔ ေန႔စဥ္ပတ္၀န္းက်င္မွာလဲ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ေပးတတ္ကမ္းတတ္တဲ့သူဟာ လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားပါတယ္။ စီးပြားေရးေလာကမွာ ေပးကမ္းသင့္သူ၊ ခ်ီးေျမွာက္သင့္သူမ်ားကို ေပးကမ္းခ်ီေျမွာက္တဲ့သူဟာ ေအာင္ျမင္တတ္တယ္ဆိုတာ ဒကာၾကီးတို႔ အသိဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကီအက်ိဳးမွာ ဒီေလာက္အက်ိဳးမ်ားရင္ ေလာကုတၱရာပိုင္းအတြက္ ဘယ္ေလာက္ထိ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိေစမလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါနနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ဇာတ္ေၾကာင္းေလးတစ္ခုကို အဂၤုတၱရနိကာယ္မွာ လာရွိတဲ့ သုမနသုတ္ကို အေျခခံၿပီး အနည္းငယ္ ေျပာျပပါမယ္။ အခါတစ္ပါး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာဝတၴိျပည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းမွာ(သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူတုန္းက သုမနာမင္းသမီးဟာ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကို အခုလို ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။

''အရွင္ဘုရား ဒီသာသနာေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္ 'သာဝက' ႏွစ္ဦးတို႔သည္ သဒၶါတရားလဲ တူၾကတယ္၊ သီလတရားလဲ တူၾကတယ္၊ ပညာလဲ တူၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဦးက ေပးလွဴတတ္၍၊ တစ္ဦးကား မေပးလွဴတတ္ပါ။ ထိုႏွစ္ဦးတို႔ ေသသြားလွ်င္ ေကာင္းေသာလားရာနတ္ျပည္ေလာကသို႔ ေရာက္ကုန္ရာ၏။ အရွင္ဘုရား…ထိုပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးတို႔ရဲ႕ နတ္စည္းစိမ္က အတူတူ ျဖစ္ႏိုင္ပါသေလာ ဒါမွမဟုတ္ ကဲြျပားႏိုင္ပါသေလာ''ဟု ေလွ်ာက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက `ခ်စ္သမီး သုမနာ…မတူႏိုင္ဘူး။ ကဲြျပားတာေပါ့´လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဘယ္လိုမတူသလဲဆိုေတာ့ `နတ္တို႔ရဲ႕ အသက္။ နတ္တို႔ရဲ႕ အဆင္း၊ နတ္တို႔ရဲ႕ ခ်မ္းသာ၊ နတ္တို႔ရဲ႕ အၿခံအရံ၊ နတ္တို႔ရဲ႕ အာဏာ´ေတြမွာ မတူႏိုင္ဘူး´လို႔ မိန္႔ပါတယ္။ ဒါနျပဳသူက မျပဳသူထက္ အဲဒီအက်ိဳးတရားေတြ သာလြန္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ သုမနာက မေက်နပ္ေသးဘဲ ဆက္လက္ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ `အရွင္ဘုရား…အဲဒီပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးလံုး နတ္အျဖစ္က ေသလြန္ၿပီး လူ႕ျပည္ျပန္ေရာက္လာတယ္ဆိုပါေတာ့..။ အဲဒီအထိ သူတို႔မွာ ကဲြျပားမႈရွိႏုိင္ေသးပါသလား´
အဲဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက `ရွိေသးတာေပါ့။ ေစာေစာကလိုပဲ အသက္တိုရွည္၊ အဆင္းလွမလွ၊ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ၊ အၿခံအရံမ်ားမမ်ား၊ အာဏာရွိမရွိ ကဲြျပားပါလိမ့္မယ္´လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

သုမနာမင္းသမီးက ဒီေလာက္နဲ႔ မရပ္ေသးပါဘူး။ သူသိခ်င္တာကို ဆက္ေမးျပန္ပါတယ္။ `ဟုတ္ပါၿပီဘုရား၊ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္က လူဘ၀မွာ မေပ်ာ္လို႔ ရဟန္း၀တ္သြားၾကတယ္ဆိုပါစို႔၊ အဲဒီေတာ့ေကာ သူတို႔မွာ ကဲြျပားႏုိင္ပါေသးသလားဘုရား´
ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက `ဒါနျပဳမျပဳ ကဲြျပားခဲ့လို႔ ရဟန္းျဖစ္တာေတာင္မွ သူတို႔အေနအထားက ဘယ္လိုမွ မတူႏိုင္ပါဘူး သုမနာ၊ ဘယ္လို မတူႏိုင္သလဲဆိုေတာ့ ေပးလွဴတတ္တဲ့ရဟန္းဟာ သကၤန္းဆိုရင္လဲ မေတာင္းဘဲ၊ အလွဴခံစရာ မလိုဘဲ ရတတ္တယ္၊ ဆြမ္းကိုလဲ တကူးတက အလွဴခံစရာ မလုိဘူး၊ ေက်ာင္းတိုက္ေတြလဲ မေတာင္းဘဲ ရတတ္တယ္၊ ေဆးပစၥည္းဆိုရင္လဲ သူမ်ားဆီ လက္မျဖန္႕ရဘဲ ရလာတတ္တယ္။ ဒါတင္မကေသးဘူး သုမနာ။ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ပစၥည္း၀တၳဳကို အျခားပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေပးလွဴတတ္လို႔ သူ႕ကို အျခားရဟန္းေတြက ၀ိုင္းခ်စ္ၾကတယ္။ သူ႕လိုပုဂၢိဳလ္ကို မခ်စ္တဲ့သူဆိုတာ နည္းတယ္။ သူ႕ကို စကားေျပာရင္လဲ အားလံုးက ခ်စ္စဖြယ္အမူအရာနဲ႔ပဲ ေျပာၾကတယ္။ မုန္းတဲ့အမူအရာနဲ႔ ေျပာသူဆိုတာ ရွားပါတယ္။ ဒီလို အက်ိဳးထူးေတြ ရွိပါတယ္ သုမနာ´လို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။

သုမနာဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကလဲ ဒီအေျဖေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ေသးဘူး။ အေမးအျမန္းထူပါတယ္။ သူ အေမးအျမန္းထူတာက ဦးဇင္းတို႔အတြက္ေတာ့ ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သုမနာမင္းသမီးေလးသာ ဘုရားရွင္ကို မေမးျမန္းခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဦးဇင္းတို႔ ဒကာၾကီးတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ သိႏုိင္ေတာ့မလဲ။ ဟုတ္ဘူးလား။ ကဲ…ေစာေစာက ဇာတ္လမ္း ျပန္ဆက္ရေအာင္…
`ေကာင္းပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ ထက္သိခ်င္ပါေသးတယ္။ အဲဒီရဟန္းႏွစ္ပါးစလံုး ရဟႏၱာျဖစ္သြားၾကၿပီ ဆိုပါစို႔။ သူတို႔ႏွစ္ပါး အေျခအေနခ်င္း ကဲြျပားေသးလားဘုရား´

`သုမနာမင္းသမီး….တစ္ပါးရဲ႕ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္မႈဟာ အျခားတစ္ပါးရဲ႕ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္မႈနဲ႔ ကဲြျပားတယ္လို႔ ငါမေဟာပါ´လို႔ မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အျခားအျခားေသာ အေျခအေနေတြမွာ ကဲြျပားခဲ့ေပမယ့္ ရဟႏၱာျဖစ္မႈ သို႔မဟုတ္ ဘ၀လြတ္ေျမာက္မႈပိုင္းမွာေတာ့ အားလံုးဟာ အတူတူပါပဲ။ ဒါကို မွတ္သားသင့္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ကိေလသာနည္းနည္းေလး ပယ္ၿပီး ရဟႏၱာျဖစ္တာ၊ သူကေတာ့ ကိေလသာေတြ အမ်ားၾကီးပယ္ၿပီး ရဟႏၱာျဖစ္တာလို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ရဟႏၱာျဖစ္ၿပီဆိုကတည္းက ဘ၀လြတ္ေျမာက္မႈကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ အထက္ပါအတုိင္း အျပန္အလွန္ ေမးျမန္းေျဖဆိုၾကၿပီးေတာ့ သုမနာမင္းသမီးဟာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ေလွ်ာက္ပါတယ္။

`အရွင္ဘုရား အံ့ဖြယ္ရွိပါေပစြ၊ အရွင္ဘုရား မျဖစ္ဖူးျမဲ ျဖစ္ပါေပစြ၊ အလြန္လွ်င္ ဤအလွဴဒါနတို႔ကုိေပးလွဴရန္ သင့္ေလ်ာ္လွသည္သာတည္း၊ ေကာင္းမႈတို႔ကုိ ျပဳရန္ သင့္ေလ်ာ္လွသည္သာတည္း၊ ေကာင္းမႈတို႔သည္ နတ္ျဖစ္သူအားလည္း ေက်းဇူးျပဳတတ္ လူျဖစ္သူအားလည္း ေက်းဇူးျပဳတတ္ ရဟန္းျဖစ္သူအားလည္း ေက်းဇူးျပဳတတ္ပါေပကုန္၏´
အဲဒီအခါမွာ ျမတ္စြာဘုရားကလဲ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

''ေလာက၌ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ သြားေသာ၊ အညစ္အေၾကးကင္းေသာ လမင္းသည္ အလံုးစံုေသာၾကယ္ (တာရာ) အေပါင္းတို႔ကုို အေရာင္အလင္းျဖင့္ သာလြန္၍ တင့္တယ္သကဲ့သို႔။ ထုိ႔အတူပင္ ေလာက၌ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၍ သဒၶါတရားရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ႏွေျမာဝန္တိုျခင္းရွိသူအားလံုးကုိ စြန္႔ၾကဲျခင္းျဖင့္ သာလြန္တင့္တယ္၏။ လွ်ပ္စစ္ပန္းႏြယ္ရွိသည့္ အရာမကေသာ တိမ္ထြတ္တိမ္ေတာင္တို႔ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ မုိးသည္ၾကည္းကုန္းေျမကုိလည္းေကာင္း၊ ခ်ဳိင့္ဝွမ္းေျမကုိလည္းေကာင္း ထစ္ခ်ဳန္းရြာသြန္းလ်က္ ျပည့္ေစသကဲ့သို႔။ ဤအတူသာလွ်င္ (ေသာတာပတၱိ) ဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ျပည္႔စံုေသာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏တပည့္ 'သာဝက' ျဖစ္သည့္ ပညာရွိသည္ ႏွေျမာဝန္တိုသူကုိ အေၾကာင္းငါးမ်ဳိး တို႔ျဖင့္ လႊမ္းမိုးႏိုင္၏။ ထိုသူသည္ စင္စစ္ (ေပးလွဴအပ္ေသာ) စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔က တင္ပို႔အပ္သည္ျဖစ္၍ အသက္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အျခံအရံ (အေက်ာ္အေစာ) ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ႐ုပ္အဆင္း ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ခ်မ္းသာျဖင့္လည္းေကာင္း တမလြန္ ေလာကဝယ္ နတ္ျပည္၌ ဝမ္းေျမာက္ရေလသတည္း''။

အဲဒီေတာ့ ဒါနရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးၾကီးမားပံုကို ဒကာၾကီးတို႔ အထိုက္အေလ်ာက္ သိသြားၿပီေပါ့။ ဒါနအလွဴေပးျခင္းက ေလာကီလူ႕ဘ၀သာမက ေလာကုတၱရာရဟန္းဘ၀မွာေတာင္ အက်ိဳးေပးပံုခ်င္း ကဲြျပားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ယေန႔ဆြမ္းလွဴဒါန္းၾကတဲ့ ဒကာၾကီးတို႔အေနနဲ႔ အထက္ပါ ထူးျခားတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရရွိမွာ မလဲြပါဘူး။ ေလာကီအေနနဲ႔ ဒီအက်ိဳးေက်းဇူးေတြက လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ ဦးဇင္းတိုက္တြန္းခ်င္တာက ေနာက္ဆံုးေဟာၾကားခ်က္အတိုင္း ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊ ဆူၾကံဳနိမ့္ျမင့္ဆိုတဲ့ ေလာကရဲ႕ ကဲြျပားမႈေတြနဲ႔ ေ၀းရာ ကိေလသာကုန္ခမ္းရာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းေတြကို က်င့္ဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနေတြကို ေရာက္ရွိခဲ့ရင္ အားလံုးဟာ တန္းတူညီတူပဲ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဦးဇင္းတို႔၊ ဒကာၾကီးတို႔အေနနဲ႔ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊ ရုပ္ေခ်ာမေခ်ာ၊ အသက္တိုရွည္၊ အာဏာပါ၀ါနည္းမႈမ်ားမႈစတဲ့ လူ႕ေလာကရဲ႕ အနိမ့္အျမင့္ေတြကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္ရင္ ရဟႏၱာျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ၾကဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။

ဒီေန႔ လွဴဒါန္းရတဲ့ ဆြမ္းအလွဴဒါနေၾကာင့္ လူ၊ နတ္တို႔မွာျဖစ္တဲ့ အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊ က်န္းမာျခင္း၊ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးျခင္းစေသာ အက်ိဳးတရားမ်ား ရရွိပိုင္ဆိုင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။ အဆိုပါ ေလာကီအက်ိဳးတရားမ်ားအျပင္ ဒါနဆိုတဲ့ အေျခခံအဆင့္မွသည္ ရုပ္ေခ်ာ၊ ရုပ္ဆိုး၊ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာစတဲ့ အဆင့္အတန္းေတြ ကင္းေ၀းရာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ၀ိပႆနာအက်င့္တရားမ်ားကို က်င့္ၾကံႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း ဦးဇင္းရဲ႕ အႏုေမာဒနာကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။
က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ