ဒုကၡကုိယ္စီ ရွိၾကသည္ ( အရွင္၀ိစိတၱ (မနာပ ဒါယီ)

 

႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ သတၱဝါမွန္သမွ် ဒုကၡဟူသည္ ရွိၾကသည္သာ ျဖစ္၏။ လူလည္းရိွ၏။ နတ္လည္းရွိ၏။ ျဗဟၼာလည္းရွိ၏။ တိရစၧာန္လည္း ရွိ၏။ ပုထုဇဥ္လည္း ရွိ၏။ အရိယာလည္း ရွိ၏။ မည္သည့္ ဘုံဘဝတြင္ ရွိေနၾကသည့္ သတၱဝါမ်ား ျဖစ္ပါေစ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ပုိင္ဆုိင္ထားသျဖင့္ ဒုကၡတရားလည္း ပုိင္ဆုိင္ထားၿပီး ျဖစ္၏။ ႐ုပ္နာမ္ရွိေနသမွ် ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းဟူသည့္ ဒုကၡတရားမ်ားလည္း ရွိေနၾကမည္သာ ျဖစ္၏။ မည္မွ်ခ်မ္းသာသည့္ သူျဖစ္ေစ၊ မည္မွ်ဆင္းရဲသည့္ သူျဖစ္ေစ၊ မည္မွ်တန္ခုိးရွိသည့္ သူျဖစ္ေစ၊ မည္မွ်အားနည္းသည့္ သူျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္လူမ်ိဳး၊ မည္သည့္ႏုိင္ငံသားပင္ ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ေနရာ မည္သည့္ႏုိင္ငံတြင္ ေနသည့္သူျဖစ္ေစ ႐ုပ္နာမ္အစု ရွိေနသမွ် ဒုကၡအစုလည္း ရွိေနၾကမည္သာ ျဖစ္၏။ ဒုကၡဟူသည္

ရတနာ

 

ရတနာ ဟူသည္ ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုး ထားအပ္ျပီး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ကုိေပးတက္ေသာ ေၾကာင္႔ ရတနာ ဟုေခၚသည္ ဟု ကၽြႏု္ပ္ ငယ္စဥ္ ကတည္း ကပင္ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း တို႔၏ ေက်းဇူးေၾကာင္႔ မွတ္သားခဲ႔ရ ပါသည္။ သို႔ေသာ္လညး္ ေလာကတြင္ရွိရွိသမွ် ရတနာ တို႔တြင္ ဘုရား တရား သံဃာ တည္းဟူေသာ ရတနာ ျမတ္သံုးပါးသည္ ေလာကတြင္ အသာလြန္ဆံုး အျမတ္ဆံုး အေကာင္းမြန္ဆံုး ဆိုသည္ မွာလည္း လံုးဝဧကန္ပင္ ျဖစ္သည္မွာ ျငင္းစရာမလိုေပ။ အဘယ္ေၾကာင္႔ ဆိုေသာ္ ရတနာ ျမတ္သံုးပါးသည္ ပစၥဳပၸန္ တြင္သာ မက သံသရာ အက်ိဳး ၊ မဂ္ ဖိုလ္ နိဗၺာန္ တိုင္ေအာင္ ေကာင္းက်ိဳး ခ်မ္းသာကို ေပးတက္ေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။

ရွစ္ပါး သီလ

 

ဥပုသ္၊ သီလ ေဆာက္တည္ႏိုင္ေစရန္ ရွစ္ပါးသီလ ကိုေရးသားႏိႈးေဆာ္ပါသည္။ ဥပုသ္ေဆာက္တည္ရာတြင္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားထံတြင္ သီလေတာင္းယူ၍လည္းေဆာက္ တည္ၾကပါ သည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားထံ တြင္သြားေရာက္၍ သီလေတာင္းယူ မေဆာက္တည္ႏိုင္ပါက မိမိကိုယ္တိုင္းသီလ ေဆာက္တည္ႏုိုင္သည္။ ထိုသို႔ေဆာက္တည္မည္ဆိုပါက ေအာက္ပါအတုိင္း ရြတ္ဆုိေဆာက္တည္ႏုိင္ပါသည္။

သရဏဂံု၊ ဥပုသ္သီလ (မိမိဘာသာ) ေဆာက္တည္ျခင္း...

· ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ သံဃံသရဏံ ဂစၦာမိ။

· ဒုတိယမိၸ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ ဒုတိယမိၸ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဒုတိယမိၸ သံဃံသရဏံဂစၦာမိ။

· တတိယမိၸ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ တတိယမၸိ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ တတိယမၸိ သံဃံသရဏံ ဂစၦာမိ။

ျမန္ျမန္တရားေစဖုိ ့အေထာက္အကူေပးတဲ့ အခ်က္ (၆)ခ်က္

(ဓမၼမွတ္စုမ်ား-၁၈) ကိစၥမမ်ား၊ စကားနည္းေစ၊ အိပ္ေနမႈနည္း၊ ကိုယ္တည္းေပ်ာ္ေလ၊ ဆံုးမလြယ္ေၾကာင္း၊ မိတ္ေကာင္းရွိေစ၊ တရားေရး၊ အားေပးဂုဏ္ေျခာက္ေထြ။ “ကိစၥမမ်ား” ~~~~~~~~~~~ တရားအားထုတ္ေနဆဲကာလမွာ ကိစၥနည္းရမယ္။ ေဖ်ာ္ရည္ကို ခဏခဏ ေဖ်ာ္ေသာက္လိုက္၊ အဝတ္ေတြေလွ်ာ္လိုက္၊ ဖုန္းေလးဆက္လိုက္၊ ဧည့္သည္ ေတြ႕လိုက္နဲ႔လုပ္ေနရင္ အမွတ္လြတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမ်ားကုန္မယ္။ စီးပြားေရး ကိစၥေတြ မိသားစုကိစၥေတြ လာရႈပ္ေနရင္လည္း သမာဓိ မရေတာ့ဘူး။ အကုန္ လံုးကို ဥေပကၡာျပဳထားရမယ္။ တခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ အေဖအေမေသသြားတာေတာင္ မသြားဘူး။ က်မ္းေတြအမ်ားၾကီး ျပဳစုသြားတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးဗုဓ္ကိုၾကည့္ပါလား။ ခမည္း ေတာ္ၾကီး ေသတုန္းကလည္းမသြားဘူး။ မယ္ေတာ္ၾကီး ေသေတာ့လည္း နီးနီး ေလးေတာင္မသြားဘူး။ စိမ္းကားလို႔ မသြားတာ မဟုတ္ဘူး။ ေသသြားျပီးတဲ့အ ေလာင္းၾကီး အေခါင္းထဲေရာက္ခါမွ သြားေတာ့ေရာ ျပန္ရွင္လာမွာမွမဟုတ္ ဘဲ။ မသြားဘူး။ အလုပ္ပ်က္တယ္။ ဒီလိုႏွလံုးသြင္းတာေနာ္။ အဲဒီလိုႏွလံုးသြင္း မ်ိဳးကိုအတုခိုးရမွာ။  အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ဟိုကိစၥလည္း ငါပါမွ။ ဒီကိစၥလည္း ငါရွိမွဆိုရင္ေတာ့ တ ရားေတြပ်က္ကုန္မွာပဲ။ ကိစၥမ်ားရင္ တရားမရဘူးသာမွတ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ က “စကားနည္းေစ” ~~~~~~~~~~~~~~ စကားေျပာရင္သမာဓိပ်က္လို႔ ‘ေယာဂီေတြ စကားမေျပာၾကနဲ႔’လို႔ ခဏခဏ သတိေပးေနတာ။ ထိုင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ၾကိဳးစားမွတ္မွရတဲ့ သမာဓိေလးဟာ တရားနဲ႔မဆိုင္တဲ့စကားကို ငါးမိနစ္ေလာက္ေျပာလိုက္တာနဲ႔ အကုန္ပ်က္ေရာ။ ေနာက္တစ္ခ်ိန္ ျပန္ထိုင္တဲ့အခါ စိတ္ေတြပ်ံ႕ျပီး အာရံုနဲ႔မွတ္ စိတ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကိုမမိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေယာဂီေတြေျပာႏိုင္တဲ့စကား(၁၀)မ်ိဳးကိုေတာင္ လိုရင္းတိုရွင္းပဲ ေျပာရမယ္။ အခ်ိန္ အၾကာ ၾကီးမေျပာရဘူး။